Багач. Фэст восеньскага раўнадзенства 2015
Апублікавана
у
Рэпартажы
52 Фота
Вечарам 24 верасьня Re:Public напоўніўся сапраўдным аўтэнтычным духам. У яго сьценах сёньня адзначалі Багач — сьвята, прымеркаванае да заканчэньня збору ўраджаю. Багач, бо ўсяго багата. А цудоўнай музыкі і танцаў было насамрэч багата.
Дзьверы адчыніліся ў час. Паціху зьбіраліся людзі, чакаючы пачатку канцэрту за разгляданьнем мерчу. Клуб сустрэў гледачоў джазам і амаль пустым танцпляцам. Пачатку імпрэзы чакаць доўга не прыйшлося. Хутка на сцэну выйшлі дзяўчаты са сьпеўных гуртоў Студэнцкага Этнаграфічнага Таварыства, якія адкрылі сьвята жніўнымі песьнямі. Мілагучныя сьпевы гэтых прыгажунь адразу стварылі атмасферу чагосьці таямнічага і шаманскага, што ў спалучэньні зь цьмяным асьвятленьнем не магло не зачараваць. Гэтак жа магічна-прывідна, як і зьявіліся, дзяўчаты зьніклі.
Танцпляц запаўняўся людзьмі. У перапынку паміж выступамі на сцэну падняўся Алесь Таболіч, павіншаваў публіку са сьвятам і падзякаваў усім, хто прыйшоў. А таксама прадставіў наступны гурт, які мусіў «пачаць канцэрт запалам». У словах Алеся не магло быць сумневу, бо хутка павінны былі выйсьці неафолкеры Рокаш.
А 19 гадзіне пад агністым колерам сафітаў на сцэне зьявіліся музыкі. Выбачыўшыся за тое, што «трохі пакатавалі вушы наладачкай», Рокаш распачалі свой выступ з простай беларускай готыкі «Стары Замак». Акрамя добра вядомых «Крумкач», «Крылы», «Лойма», «Ваўкалак» і «Восень», выканалі «Вяртаньне», якая дагэтуль гучала толькі аднойчы. Ужо запалены народ не адставаў ад салісткі Паліны зь ейнымі як заўсёды неверагоднымі танцамі, што да таго ж падмацоўвалася вясёлай мелодыяй «У лясным гушчары». І канешне ж, Рокаш не маглі нікуды сысьці, не сыграўшы эпічную «Дзеці паўночнага ветру». Публіка праводзіла музыкаў вопліскамі.
Наступнымі падняліся на сцэну бацькі беларускай сярэднявечнай рэканструкцыі — Стары Ольса. Падчас наладкі, якая, дарэчы, заняла даволі шмат часу, Зьміцер Сасноўскі забаўляў народ імправізаваным стэндапам, асноўнай тэмай якога была праца гукааператара. «У старадаўнасьці музыкаў, якія затрымлівалі выступ, адстрэльвалі п'яныя рыцары з арбалетаў. Цяпер музыкаў затрымліваюць гукааператары».
Зь першых жа песень публіка горача падтрымлівала музыкаў. Ды і як увогуле можна стаяць на месцы пад імгненна разварушваючыя «Літвін» ці «Ave Maria»? Хутка на танцпляцы ўтварыліся вялікія карагоды — неад'емная частка ўсіх выступаў Ольсаў. Падчас няхуткай «Пекна ёсьць кола рыцэрска» натоўп павольна гайдаўся з боку ў бок, а на ўсюдыіснай «У Карчме» ўжо фізічна немагчыма было заставацца бязьдзейным. Зьдзіўленыя цьвярозасьцю публікі, музыкі скончылі свой выступ выдатнымі каверамі на Nirvana і The Beatles.
Сярэднявечныя матывы сьціхлі і на фоне зьявіўся срэбны цмок, што сьведчыла толькі аб адным: надышоў час танчыць пад Irdorath. Зоркі беларускага фэнтэзі-фолку адразу ж запалілі залу энергічнымі інструментальнымі кампазіцыямі. На маю думку, Irdorath адзін з тых гуртоў, выступы якіх трэба менавіта бачыць, бо гэта заўжды паўнавартасны перфоманс. Нельга не адзначыць сінхронныя рухі Ўладзімера і Надзеі, якія выглядалі насамрэч эфектна і вымушалі ўсіх, хто знаходзіўся ў клубе, няспынна варушыцца ў такт. Сыграўшы песьню-лічылку «As Bas», музыкі паабяцалі правесьці нядоўгі, але вельмі круты канцэрт, «сыграть всё самое вкусное», што ў іх безумоўна атрымалася. Выканалі некалькі песень са свайго «сёлетняга ўраджаю» — альбому «Dreamcatcher»: саму «Dreamcatcher» і македонскую «Dimna Juda». Выступ скончваўся, але музыкаў ніхто адпускаць не хацеў, такім чынам «Ketri» стала завяршальнай песьняй фэсту.
Тэкст: Наста Маркевіч
Фота: Ганна Маркевіч
Дзьверы адчыніліся ў час. Паціху зьбіраліся людзі, чакаючы пачатку канцэрту за разгляданьнем мерчу. Клуб сустрэў гледачоў джазам і амаль пустым танцпляцам. Пачатку імпрэзы чакаць доўга не прыйшлося. Хутка на сцэну выйшлі дзяўчаты са сьпеўных гуртоў Студэнцкага Этнаграфічнага Таварыства, якія адкрылі сьвята жніўнымі песьнямі. Мілагучныя сьпевы гэтых прыгажунь адразу стварылі атмасферу чагосьці таямнічага і шаманскага, што ў спалучэньні зь цьмяным асьвятленьнем не магло не зачараваць. Гэтак жа магічна-прывідна, як і зьявіліся, дзяўчаты зьніклі.
Танцпляц запаўняўся людзьмі. У перапынку паміж выступамі на сцэну падняўся Алесь Таболіч, павіншаваў публіку са сьвятам і падзякаваў усім, хто прыйшоў. А таксама прадставіў наступны гурт, які мусіў «пачаць канцэрт запалам». У словах Алеся не магло быць сумневу, бо хутка павінны былі выйсьці неафолкеры Рокаш.
А 19 гадзіне пад агністым колерам сафітаў на сцэне зьявіліся музыкі. Выбачыўшыся за тое, што «трохі пакатавалі вушы наладачкай», Рокаш распачалі свой выступ з простай беларускай готыкі «Стары Замак». Акрамя добра вядомых «Крумкач», «Крылы», «Лойма», «Ваўкалак» і «Восень», выканалі «Вяртаньне», якая дагэтуль гучала толькі аднойчы. Ужо запалены народ не адставаў ад салісткі Паліны зь ейнымі як заўсёды неверагоднымі танцамі, што да таго ж падмацоўвалася вясёлай мелодыяй «У лясным гушчары». І канешне ж, Рокаш не маглі нікуды сысьці, не сыграўшы эпічную «Дзеці паўночнага ветру». Публіка праводзіла музыкаў вопліскамі.
Наступнымі падняліся на сцэну бацькі беларускай сярэднявечнай рэканструкцыі — Стары Ольса. Падчас наладкі, якая, дарэчы, заняла даволі шмат часу, Зьміцер Сасноўскі забаўляў народ імправізаваным стэндапам, асноўнай тэмай якога была праца гукааператара. «У старадаўнасьці музыкаў, якія затрымлівалі выступ, адстрэльвалі п'яныя рыцары з арбалетаў. Цяпер музыкаў затрымліваюць гукааператары».
Зь першых жа песень публіка горача падтрымлівала музыкаў. Ды і як увогуле можна стаяць на месцы пад імгненна разварушваючыя «Літвін» ці «Ave Maria»? Хутка на танцпляцы ўтварыліся вялікія карагоды — неад'емная частка ўсіх выступаў Ольсаў. Падчас няхуткай «Пекна ёсьць кола рыцэрска» натоўп павольна гайдаўся з боку ў бок, а на ўсюдыіснай «У Карчме» ўжо фізічна немагчыма было заставацца бязьдзейным. Зьдзіўленыя цьвярозасьцю публікі, музыкі скончылі свой выступ выдатнымі каверамі на Nirvana і The Beatles.
Сярэднявечныя матывы сьціхлі і на фоне зьявіўся срэбны цмок, што сьведчыла толькі аб адным: надышоў час танчыць пад Irdorath. Зоркі беларускага фэнтэзі-фолку адразу ж запалілі залу энергічнымі інструментальнымі кампазіцыямі. На маю думку, Irdorath адзін з тых гуртоў, выступы якіх трэба менавіта бачыць, бо гэта заўжды паўнавартасны перфоманс. Нельга не адзначыць сінхронныя рухі Ўладзімера і Надзеі, якія выглядалі насамрэч эфектна і вымушалі ўсіх, хто знаходзіўся ў клубе, няспынна варушыцца ў такт. Сыграўшы песьню-лічылку «As Bas», музыкі паабяцалі правесьці нядоўгі, але вельмі круты канцэрт, «сыграть всё самое вкусное», што ў іх безумоўна атрымалася. Выканалі некалькі песень са свайго «сёлетняга ўраджаю» — альбому «Dreamcatcher»: саму «Dreamcatcher» і македонскую «Dimna Juda». Выступ скончваўся, але музыкаў ніхто адпускаць не хацеў, такім чынам «Ketri» стала завяршальнай песьняй фэсту.
Тэкст: Наста Маркевіч
Фота: Ганна Маркевіч
0 каментароў