Infestum: Ion The Saint
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Часам трэба стаць на бок «зла», каб разабрацца ў тым, што ёсьць «дабро»
Infestum ня маюць патрэбы ў прадстаўленьні аматарам беларускай цяжкой сцэны. Гэты гурт ужо даўно зьяўляецца адным з найбольш паважаных прадстаўнікоў блэк-металічнага напрамку нашай краіны. Пасьля шматгадовага маўчаньня і значных зьменаў у калектыве музыкi выпусьцілі новы рэлiз «Monuments of Exalted», а таксама пасьпелі прэзентаваць яго публіцы на «Anger Metal Fest vol.1». На пытаньні BelMetal'a адказаў Ion The Saint, нязьменны вакаліст Infestum.
Вольга:
Вітаю, Ion! У перакладзе з латыні «infestum» азначае «варожасьць», «агрэсіўнасьць». Як прыйшла ідэя так назваць гурт? Хто аўтар? І як асабіста ты тлумачыш назву?
Ion:
Вітаю! Гэта даўняя гісторыя. Назьве ўжо 14 год. Гурт (ён існуе з 98-99 гадоў і першапачаткова называўся «Midgard») было вырашана перайменаваць, выбраўшы не такую банальную назву, якая ня мае пры гэтым прамых адсылак да якой-небудзь міфалогіі, філасофіі, літаратуры ці да іншых «культурных спадчын». Выкарыстоўваць латынь было, наколькі памятаю, маёй ідэяй. Але хто ў сьпісе варыянтаў прапанаваў менавіта гэтую назву, ужо складана аднавіць.
Сэнс назвы адначасова просты і ўсеабдымны – ён здольны ўключыць у сябе ўсё «варожае», «дзікае», «агрэсіўнае» і ў той жа час «спрадвечнае», што можа быць супрацьпастаўленае агульнапрынятым паняцьцям «дакладнага шляху». Асабіста для мяне гэта ня «вобраз сусьветнага зла», а своеасаблівая «адвакатура Д’ябла». Думаю, няма сэнсу тлумачыць гэты тэрмін. Скажам так, часам трэба стаць на бок «зла», каб разабрацца ў тым, што ёсьць «дабро».
Вольга:
Infestum для цябе – гэта спосаб заняць вольны час альбо сэнс жыцьця?
Ion:
Ня тое і не другое. У нас вельмі мала вольнага часу, так што «ня толькі забавы дзеля» мы ўсім гэтым займаемся. Але і «сэнсам жыцьця» назваць гурт – то быў бы юнацкі максімалізм. Хутчэй, Infestum — гэта своеасаблівы спосаб рэалізацыі сваіх думак і эмоцый, духоўных і творчых памкненьняў.
Вольга:
Пагутарым пра новы альбом «Monuments of Exalted». Раскажы пра яго канцэпцыю. Пра якіх Узьнёслых ідзе гаворка?
Ion:
Мы сьвядома пайшлі на тое, каб фармулёўка назвы давала пэўную свабоду трактоўкі. Таму кожны можа знайсьці і сфармуляваць гэты адказ для сябе самастойна. Абапіраючыся на шматлікія «падказкі» у лірыцы альбому альбо шляхам развагаў, заснаваных на ўласным вопыце і ведах.
Манументаў мноства. Узьведзеных Узьнёслым альбо Ўзьнёслымi. І для кожнага існуюць свае «арыентыры» — непахісныя цыклапічныя маналіты — нешта натхняльнае, прывабнае, што падахвочвае да руху.
Вольга:
У сакавіку гэтага году ваш новы рэліз зьявіўся ў вольным доступе ў інтэрнэце. Тваё стаўленьне да аўдыяпірацтва лаяльнае?
Ion:
Скажам так, спакойнае. Гэта непазьбежна і далёка не адназначна адмоўна адбіваецца на музычнай індустрыі. Можна, вядома, апускацца ў разьлікі «ўпушчанага прыбытку», але многа больш шырокая аўдыторыя слухачоў — гэта той плюс, аб якім сучасныя гурты не павінны забываць. А для тых, хто хацеў менавіта набыць лічбавую версію альбому, ёсьць Bandcamp. І мы на самой справе былі зьдзіўленыя колькасьцю людзей, якiя гэтай магчымасьцю скарысталіся.
Вольга:
Альбом будзе выдавацца на расейскім лэйбле «Fono». Калі беларускія прыхільнікі змогуць узяць у рукі «Monuments of Exalted» на фізічным носьбіце?
Ion:
Так. «Fono LTD» выдасьць альбом на CD эксклюзіўна для СНД і краін Балтыі. Рэліз па плянах павінны адбыцца ў пачатку ліпеня. Як мяркуецца, першага дня. Наколькі мне вядома, у Беларусі прадукцыю «Fono» прадстаўляе лэйбл «Possession Productions». Таму, думаю, набыць будзе прасьцей за ўсё празь іх. Самі мы продажам дыскаў займацца ня будзем. Аднак, разашлём дзесяць экзэмпляраў альбому тым, хто актыўна падтрымаў яго рэліз на нашай старонцы «ЎКантакце».
Неабходна імкнуцца да таго стану, калі ты не залежыш ад навакольнага становішча. Толькі тады можна атрымаць магчымасьць на яго ўплываць.
Вольга:
«Monuments of Exalted» запісаны з істотна зьмененым складам гурта. Зь першапачатковага застаўся толькі ты. Які ўплыў аказаў прыход новых удзельнікаў? Якую ролю ў гурце выконвае кожны з вас?
Ion:
Пачнем з таго, што гэтыя людзі для мяне далёка ня новыя. Мы ведаем адзін аднаго ўжо зь дзясятак гадоў, плённа мелі зносіны і супрацоўнічалі на працягу ўсяго гэтага часу. У тым ліку і ў рамках Iratus Dominus / ID:Vision — гэтыя праекты, скажам так, ніколі не былі для мяне абсалютна чужымі. Так што, адбылася цалкам арганічная трансфармацыя і своеасаблівае зьліцьцё пры першапачаткова агульных поглядах і памкненьнях. Што тычыцца роляў, усё грунтуецца на здольнасьцях і творчым запале. Думаю, толькі пры такім падыходзе гурт і сам творчы працэс можа стаць асабістым для кожнага, а не своеасаблівым «адбываньнем павіннасьці» — выкананьнем ролі.
Вольга:
Ці цяжка знайсьці музыкаў-аднадумцаў, якія падзяляюць музычныя густы і творчыя погляды, для сумеснай працы ў праекце?
Ion:
Думаю, усё залежыць непасрэдна ад густаў, поглядаў і таго ўзроўню, на якім можна надаць чалавеку эпітэт «музыка». У кожнага свае крытэры і планкі. І кожны сам фармуе вакол сябе тое асяроддзе зносін, якое дае магчымасьць выбару. Гэтым і абумоўліваецца вынік.
Вольга:
Яшчэ да праслухоўваньня альбому «Monuments of Exalted» ўвагу прыцягнула вокладка. Хто вам яе зрабіў? Якую задачу ставілі перад мастаком?
Ion:
Аўтар вокладкі — Gerda Ditrih. Таксама яе аўтарства і ўсе нашыя апошнія фотасэсіі. Тэхнічна гэта было трохмернае мадэляваньне. Лічбавая скульптура. Я толькі зрабіў накід самой ідэі вокладкі, які, у выніку кардынальна зьмяніўшыся, прывёў да фінальнага рэзультату. Нашым жаданьнем адносна візуалізацыі, акрамя ўсяго, было зрабіць нешта па-за рамкамі мастацкай стылістыкі, якая стала апошнім часам традыцыйнай.
Вольга:
Што цябе натхняе на творчасьць, а што, наадварот, перашкаджае?
Ion:
Я ня думаю, што тут можна сфармуляваць якія-небудзь рэцэпты і змадэляваць якую-небудзь асаблівую абстаноўку. Я думаю, неабходна імкнуцца да таго стану, калі ты не залежыш ад навакольнага становішча. Толькі тады можна атрымаць магчымасьць на яго ўплываць. А гэта і ёсьць творчасьць.
Вольга:
Якія музычныя густы ўнутры гурта? Як ты ставішся да больш лёгкай музыкі? Што слухаеш акрамя металу?
Ion:
Ніхто з нас не абмежаваны нейкім пэўным музычным жанрам. Ды й які сэнс слухаць толькі тую музыку, якую граеш, адмаўляючыся ад ўсяго астатняга як «няправільнага»? Гэта дэгенератыўна, падобна творчай форме блізкароднаснага шлюбу: выраджэньне ва ўгоду «пародзістасьці». Я ўжо каля 20 гадоў слухаю трэш/блэк/дэз-метал. І падазраю, што не перастану шанаваць гэтую музыку ніколі. Але дакладна гэтак жа я ніколі і не абмяжоўваў сябе ёю. Класіка, джаз, блюз, рок, поп, электронная музыка — усё, што можа мне ў той ці іншы момант падацца цікавым. Напрыклад, зараз у плэйлісьце частыя альбомы MuteMath.
Заўсёды знойдзецца чарвяк, які назаве вас «д’ябальскім вырадкам»
Вольга:
Якія адносіны ў цябе з рэлігіяй? Ты выбраў сабе псеўданім Ion the Saint. Таксама вядомы цікавы факт, што ў падлеткавым узросьце ўдзельнічаў у рэстаўрацыі Сабору Сьвятых Пятра і Паўла, які знаходзіцца на Нямізе. Гэта праўда?
Ion:
Так. Я счышчаў з фрэсак першапачатковага росьпісу гэтага сабора пазьнейшыя пласты тынку і фарбы. Даволі цікавы вопыт. І ня менш цікавы ракурс для назіраньня за богаслужэньнямі — з-пад скляпеньняў царквы. Да таго ж, мне заўсёды падабалася архітэктура, якая зьяўляецца адной з маіх прафесій.
Таксама я доўга знаходзіўся ў асяроддзі вернікаў пратэстантаў. Таму вельмі нядрэнна ведаю Біблію і ведаю дастаткова шмат пра жыцьцё падобных сект «знутры». Рэлігія як частка сусьветнай гісторыі наогул мне была заўсёды цікавая. Бо гэта адзін з самых старажытных метадаў кіраваньня соцыумам. Егіпецкія, шумерскія, грэцкія і рымскія культы, кабала — усё гэта непасрэдна паўплывала на сучаснае чалавецтва. У тым ліку і на хрысьціянства. Да прыкладу, мала хто задумваўся пра тое, наколькі важную ролю адыграў індаіранскі культ Мітры ў фармаваньні як праваслаўя, так і каталіцызму.
Гэтак жа мне падабаецца наведваць будысцкія храмы і манастыры падчас паездак па Кітаю. Там асаблівая вельмі цікавая атмасфера. І мая асабістая рэлігія-філасофія мне гэтага зусім не забараняе ;)
Для мяне паняцьце «сьляпы вернік» распаўсюджваецца далёка ня толькі на хрысьціян. Абмежаванасьць у поглядах у злучэньні з поўным невуцтвам і нежаданьнем выйсьці за рамкі дэклараваных і непрымальных дактрын — хіба гэта нельга дакладна гэтак жа аднесьці да большасьці прылічаючых сябе да «язычнікаў» ці нават «сатаністаў»?
Што ж да майго псеўданіму… А які сэнс у дэклараваньні сваёй «нясьвятасьці»? Падобнае аддае таннай спробай кагосьці шакаваць. Ці ня лепей абвясьціць адваротнае? Хіба Люцыфер не зьяўляецца сімвалам, «які нясе Сьвятло»? Паверце, і без таго заўсёды знойдзецца чарвяк, які назаве вас «д’ябальскім вырадкам». Нават прасіць не спатрэбіцца.
Вольга:
Якая ў цябе была запаветная юнацкая мара? Ці ўдалося ажыцьцявіць?
Ion:
Цяжка з адказам. Заўсёды былі цалкам рэальныя пляны, якія так ці інакш ажыцьцяўляліся і ажыцьцяўляюцца. І заўсёды былі мары настолькі глабальныя, што пра іх можна хіба што фантастычны раман напісаць. Вось, дарэчы, напісаць кнігу — гэта было б цікава. Магчыма, яшчэ давядзецца.
Вольга:Некалькі пытаньняў аб канцэртнай дзейнасьці. У пачатку ліпеня Infestum прыме ўдзел у дабрачынным метал-мерапрыемстве «Tirpitz Fest» па збору сродкаў на лячэньне беларускаму музыку Арцёму Сердзюку, вядомаму па праектах Woe Unto Me, Thy Disease, Amentia і інш. Безумоўна, удзельнікі ў складзе Infestum, Exegutor, Massenhinrichtung, Solarward, Bloodlast прыцягнуць нямала наведвальнікаў, але, па тваім меркаваньні, ці павялічыцца іх колькасьць у сувязі з асноўнай мэтай правядзеньня фестывалю? Ці верыш ты ў метал-братэрства і адзінства?
Ion:
Я ня думаю, што гэтае памяшканьне зможа зьмясьціць вялікую колькасьць наведвальнікаў. Да таго ж, параўнальна нямалы кошт квітка, прадыктаваны мэтай канцэрту, хутчэй не павялічыць, а як раз скароціць колькасьць наведвальнікаў да рамак ёмістасьці Салтайма. Будзем рэалістамі: у нас ня так шмат настолькі адданых лакальнай сцэне людзей, якія гатовыя заплаціць дзесяць баксаў за квіток на выступ мясцовых гуртоў у цесным клюбе і нават ахвяраваць нешта звыш таго. Дык ці ёсьць метал-братэрства? У пэўнай ступені і ў пэўным вузкім гуртку — так. Ці веру ў адзінства беларускай лакальнай сцэны? Хіба што віртуальнае. Ды й то зь немалой доляй дробнай «тральчаціны».
Вольга:
Ці плянуюцца іншыя канцэрты ў падтрымку Арцёма, скажам, у яго родным горадзе Горадні? Калі так, то ці будзе Infestum прымаць у іх удзел?
Ion:
12 чэрвеня дабрачынны канцэрт адбыўся ў Кракаве. А ў Горадні, наколькі мне вядома, такое мерапрыемства пройдзе 29 чэрвеня. Мы не плянуем ладзіць «міні-тур» пад гэтай эгідай, таму абмяжуемся канцэртам у Менску.
Паліваньне брудам тых, зь кім вам яшчэ прыйдзецца дзяліць сцэну, ня зробіць вас вышэй, а толькі зробіць саму сцэну сьлізкай і сьмярдзючай.
Вольга:
Дзе пасьпелі пабываць у рамках канцэртнай дзейнасьці? Які выступ стаў найбольш запамінальным за ўсю гісторыю існаваньня гурта?
Ion:
У адрозненьні ад Iratus Dominus і ID:Vision, часта канцэртаваўшых па Беларусі і СНД, Infestum заўсёды быў хутчэй студыйным гуртом, які абмяжоўваецца рэдкімі выступамі. Найбольш запамінальным хутчэй за ўсё назаву выступ на разагрэве ў Nokturnal Mortum у Менску. Здаецца, гэта было ўвесну 2002.
Вольга:
Улетку выступаеце на найбуйнейшым беларускім штогадовым метал-фэсьце «Metal Crowd». А ці паступалі прапановы ад арганізатараў Украіны, Расеі, Еўропы? Зь якімі гуртамі марыш падзяліць сцэну ў будучыні?
Ion:
Прапановы паступалі. Але на той момант мы былі занятыя завяршэньнем альбому і не маглі адцягвацца на планаваньне і ажыцьцяўленьне канцэртнай дзейнасьці. Дарэчы, самай пацешнай была прапанова паехаць у еўрапейскі тур з Inquisition, заплаціўшы за гэта «ганаровае права» 14 000 еўра, ня лічачы іншых дарожных расходаў, альбо выкупіць права адыграць частку туру. Думаю, гастрольны бізнэс у наш час часьцяком працуе менавіта так. Але, скажам так, мы прытрымліваемся правіла «не плаціць за ўдзел у канцэртах і выданьне альбомаў» :)
Ня стану загадваць, зь кім хацелася б падзяліць сцэну. Будзем дзейнічаць па магчымасьцях і абставінах. Да таго ж, у нас у хуткім часе зноў намячаецца чарговая студыйная праца. А там паглядзім.
Вольга:
Кім зьяўляюцца ўдзельнікі Infestum у штодзённым жыцьці? Чым зарабляеце на жыцьцё? Якія захапленьні, апроч музыкі?
Ion:
У меру дарослымі і сур'ёзнымі сямейнымі дзядзькамі — вось кім мы зьяўляемся ў паўсядзённым жыцьці. Сферы нашай прафесійнай дзейнасьці ня маюць у дадзеным выпадку значэньня. На жыцьцё цалкам хапае і, галоўнае, пры гэтым не прыгнятае. Што тычыцца захапленьняў, калі не лічыць чытаньня кніг і іншых падобных заняткаў, я думаю, музыка засталася ў нас адзіным захапленьнем, якое не пасьпела стаць працай.
Вольга:
Што б ты з вышыні свайго вопыту параіў маладым метал-гуртам, якія знаходзяцца на пачатковых прыступках музычнай дзейнасьці?
Ion:
Па-першае, раю пляваць на тое, што іншыя думаюць наконт вашай творчасьці — вы ніколі ня зможаце дагадзіць ўсім. Па-другое, вучыцеся крытыкаваць сябе самі — вы ніколі ня зможаце чагосьці дамагчыся, калі будзеце лісьлівіць сабе. Па-трэцяе, не будуйце пляны аб «трыумфальнай будучыні» сваёй дзейнасьці — хутчэй за ўсё вы ніколі ня ўвойдзеце ў «залатую сотню» сусьветна вядомых банд; выпрабоўваючы пастаянныя расчараваньні ад «адсутнасьці славы», вы можаце апусьціць рукі раней, чым чаго-небудзь дасягнеце. Ну і нарэшце, не адцягвайце ўвагу на абмеркаваньне таго, «якія ж дэбілы гэтыя пацаны, якія лабаюць у гаражы непадалёку» — паліваньне брудам тых, зь кім вам яшчэ прыйдзецца дзяліць сцэну, ня зробіць вас вышэй, а толькі зробіць саму сцэну сьлізкай і сьмярдзючай.
Вольга:
Дзякую за адказы! У завяршэньне нашай гутаркі некалькі словаў для чытачоў BelMetal.
Ion:
Дзякую за цярпеньне і вытрымку ўсіх, хто дачытаў да гэтага радку.
Тэкст i фота: Вольга Вячэрская
0 каментароў