avatar

Архітэктура Беларусі вачыма N.
Апублікавана у Падарожжы



Дарога сама ведае, куды прывесці вандроўніка. Я свята веру ў гэта, таму звычайна не шкадую, калі пад час маіх кароткіх падарожжаў штосьці ідзе не так, як планавалася спачатку, шляхі блытаюцца, кірункі змяняюцца, альбо мне ў галаву раптам прыходзіць шалёная думка ці вяртацца, ці, наадварот, перці наперад ў навальніцу. Я аддаюся волі Дарогі, скараюся перад магутнасцю вісцэральнага пачуцця – і яна заўжды ўдзячліва надае мне шанс пабачыць нейкія архітэктурныя ці прыродныя дзівосы, аб існаванні якіх я б іншым чынам ніколі б не даведалася…

Магчыма, гледзячы на фотаздымкі і чытаючы кароценькія нарысы пра мае падарожжы па Беларусі, некаторыя з вас таксама пранікнуцца пачуццем шчырае любові і павагі да нашай Радзімы і вырашаць сваімі вачыма пабацычь усе гэтыя архітэктурныя дзівосы. Бо нельга, чуеце, не можам мы забыцца на гэткія каштоўнасці, дазволіць скарацечнаму часу і сваёй жа неберажлівасці і абыякавасці пазбавіць сябе саміх і сваіх паслядоўнікаў магчымасці назіраць маляўнічыя краявіды, прыязжаць у гасцінныя, невялічнкія вёскі і наведваць прынамсі занядбалыя, але па-ранейшаму велічныя руіны спусцелых замкаў і палацаў…

vk.com/architekture

5 каментароў

avatar
Вам бы, маладзіцам, ўсё вандраваць. А хто тых самых паслядоўнікаў — наступных беларусаў — у люльцы гушкаць будзе?
=)
Насамрэч, дзякуй за гэты пост. Неяк светла.
avatar
«Маладзіца» пачала вандраваць, калі ёй яшчэ рана было думаць пра пра паслядоўнікаў)
Дзякуй Вам)
Каб пакінуць каментар