Мой анел

Апублікавана 9 траўня 2012, 22:19 у Пясочніца

Смаляныя халадзеюць крылы,
Чорны попел усцілае дол…
З веснавого неба гронкай пылу
Да цябе, чароўны мой анел

Данясуць пяшчотныя далоні-
Ляжа келіх белых мар на пляц,
У лясным цішы ля абалоні
Сівы вецер пахавае нас…

Я гляджу — і бачу подых мары,
На зямлю ляціць спрадвечны свет.
Хай каханне — боль, але і хмары,
Й цемру ночы знішчыць мой сусвет.

Горкі боль мінулага расстання
Сыйдзе у сівую даўніну
Калі роспач па-над сэрцам стане-
Я цябе крыламі ахіну

Светлы позірк у памяці застаўся,
на пяску гараць твае сляды…
Гэта, пэўна, лес такі мне даўся-
Стаць тваім анелам назаўжды…