Цынція Вітхофт - жанчына-супярэчнасць

Апублікавана 20 красавіка 2012, 14:39 у Рэцэнзіі

У экстрэмальнай музыцы нашых дзён удзел жанчын не проста з’яўляецца нормай. Амаль што ў кожным чацвёртым/трэцім/другім гурце (залежыць ад напрамку) звычайна можна сустрэць дзяўчат, якія граюць на самых розных інструментах і часам даюць такі прасрацца хлопцам і па ўзроўню валодання гэтымі інструментамі (ці голасам) і па ўзроўню пафасу.

Усім вядомы імёны Анджэллы Госсоў, Сабіны Классен, Тар’і Турунен, Дора Пеш і яшчэ некалькіх соцень металёвых бабенцый. Аднак зараз надышоў час пазнаёміць грамадства з унікальным імем. Прашу любіць і шанаваць – Цынція Вітхофт (Cynthia Witthoft)!

Крыху біяграфіі

Пра нашу гераіню кажуць і яе музыка, і яе асоба. Яна нарадзілася ў 1974 г. у Варшаве. Бацька ў яе быў дэзерцірам нямецкай арміі, а маці – былой прастытуткай. Кажуць, што менавіта яе паходжанне вызначыла яе далейшыя паводзіны, хаця хто ведае?


Расла дзяўчына ў Фінляндыі ў сям’і родзічаў маці. З дзяцінства цікавілася рознымі музычнымі інструментамі (гітара, фортэп’яна, саксафон, банджа) і ў 1989 г. ва ўзросце 14 год стварыла першую панк-групу пад назвай “Polish Zombies”.

У гэты ж самы час яе бацька канчае жыццё самагубствам – ён аблівае сябе бензінам ў гаражы і падпальвае… Пасля гэтага ў Цынціі развіліся клептаманія і німфаманія. Яе садзяць у дом для вар’ятаў, адкуль яна праз пэўны час выходзіць з дзвюма новымі сяброўкамі-лесбіянкамі. Ствараецца новы праект, пачынаецца напісанне музыкі. Цынцію абвінавачваюць у плагіяце, аднак ёй гэта да аднаго месца.

Вакол яе складаецца шмат міфаў, быццам бы Цынцію Вітхофт затрымлівала паліцыя за спакушэнне непаўналетняй дзяўчыны; быццам бы яе немагчыма ўбачыць па-за межамі яе дома; быццам бы яна злосная бісэксуалка і практыкуе капрафілію. Ніводная плётка, тым не менш, ніколі не была пацверджана афіцыйна.

Творчасць прыгажуні Цынціі, якой нават і не засадзіш, бо яна артадаксальная лесбіянка, блядзь

На сённяшні дзень ў яе дыскаграфіі налічваецца 8 альбомаў і 1 ЕР (вокладкі глядзіце ніжэй), у кожным з якіх мадэмуазель Вітхофт дае месцамі прасрацца Джо Сатрыані, Сціву Ваю, Полу Гілберту, Заку Уайлду, Інгві Мальмсціну і Джону Петруччы разам узятым. Па музыцы – гэта інструментальны прагрэсіўны метал з элементамі фолка, меодык дэза, паўэра, неакласікі і трывіяльнага хэві. Кожная кампазіцыя – хіт з вялікай літары. Каб усе натуралы некапрафілы некліптаманы ненімфаманы так пісалі!!! Браво, мадэмуазель Вітхофт!!!

Як і абяцаў, вокладкі (ў парадку жывой чаргі):

1. 1996. Robot Black Metal (ЕР)
2. 1996. Death Experience
3. 2000. Singles and Contribution (Compilation)
4. 2001. In God We Cannot Trust
5. 2002. Girl of a Thousand Faces
6. 2003. Brazil Demon Possession.
7. 2005. Progressive Metal Experiment
8. 2007. Classy Metal & Charm Instrumental Collection (Compilation)
9. 2010. The Mortal Fishzilla.

А вось некалькі відосаў пад яе музон, якія, шчыра кажучы не аб чым.:

Поўны спіс лесбійскіх відосаў пад яе музон можна зазірнуць тут Your text to link...