Гурт Мельхiёр. I iх ужо традыцыйны канцэрт "Heavy New Year"
Апублікавана
у
Рэпартажы
8 Фота
Зусім раптоўна мы з Хольгам трапілі на гэты канцэрт. А атрымалася так дзякуючы запрашэньню аўтара гэтага фотаагляда. На ўваходзе мы пажурылі арганізатараў за тое, што ня выслалі нам прэс-рэліз для акрэдытацый, у выніку былі вольна дапушчаныя ў клуб:)
Пазітыўны вечар пераднавагодняга тыдня, пачатак імпрэзы быў прызначаны на 20.00. У клубе быў нязвычны кантынгент: адсутнічалі мячы-заўсёднікі, зусім! Ды былі сталыя людзі, напэўна родзічы музыкаў. Усё гэта больш нагадвала сяброўскі карпаратыў, чым чарговы метал-канцэрт у «Роджары». Ды й да тэхнічнага абсталяваньня музыкі паставіліся сур'ёзна, з большага замяніўшы родны роджараўскі апарат сваім, ды зручна разьмеркаваўшы яго па сцэне.
Зь цёплай падтрымкай гледачоў мельхіёраўцы пачалі граць. Спачатку былі свае кампазіцыі, потым да вялікай спадобы аўдыторыі, і маёй асабіста, быў выкананы «Прывід Оперы», дзе шыкоўна прадэманстраваў свае вакальныя здольнасьці чалавек-аркестар Аляксей. Дарэчы, таленту гэтага чалавека я дзівіўся на працягу ўсяго канцэрта: то ён на клавішах, то ён на гітары, то ён пяе, сумяшчаючы гэта з інструментамі. Былі выкананыя некаторыя каверы, пасьля чаго сьпявачка правяла конкурс з пытаньнямі на кемлівасьць. Вось ён неяк «не зайшоў», быў вельмі найграным. Тым ня менш, за гэты час музыкі па-за сцэны падрыхтаваліся да новага нумару: Аляксей выйшаў у касьцюме бабулькі і паклікаў Віталя ў касьцюме дзядулькі, і разам яны пачалі папуры на віяланчэлі і баяне адпаведна, якое складалася з такіх хітоў як «Enter Sandman» Металікі, «Final Countdown» Еўропы ды іншых знакамітых мелодый, якія я ці зараз не магу ўзгадаць, ці тады ня змог пазнаць з-за сьпецыфічнасьці выкананьня. А яшчэ там была тэма Бабкі-Ёжкі, якую запатрабавалі на біс.
Ізноў пайшлі каверы, як то мэйдэнаўскі «Fear of the Dark», манавараўскі «The Gods Made Heavy Metal», хіт Роні Дзіа «Holy Diver», было нешта з Хэлаўіна, Арыі ды шмат іншых прыемных і знакамітых песень, з пералікам якіх я зараз баюся памыліцца. Ну і ўрэшце рэшт быў выкананы фірмовы мельхіёраўскі «Шэры горад»: на мой погляд, вакал шмат лепей таго, што на запісу, але наадварот паказала сябе сола-гітара.
Як вынік, шчырая сяброўская атмасфера, добра прадуманая праграма выступу, выкананьне ў цэлым на файным ўзроўні, ды й асаблівы рэспект за сьмеласьць зрабіць свой сольны канцэрт у працоўны дзень. Лепшых пажаданьняў у творчым шляху гурту Мельхіёр!
Рэцэнзія: Christian
Фота: Alis
Пазітыўны вечар пераднавагодняга тыдня, пачатак імпрэзы быў прызначаны на 20.00. У клубе быў нязвычны кантынгент: адсутнічалі мячы-заўсёднікі, зусім! Ды былі сталыя людзі, напэўна родзічы музыкаў. Усё гэта больш нагадвала сяброўскі карпаратыў, чым чарговы метал-канцэрт у «Роджары». Ды й да тэхнічнага абсталяваньня музыкі паставіліся сур'ёзна, з большага замяніўшы родны роджараўскі апарат сваім, ды зручна разьмеркаваўшы яго па сцэне.
Зь цёплай падтрымкай гледачоў мельхіёраўцы пачалі граць. Спачатку былі свае кампазіцыі, потым да вялікай спадобы аўдыторыі, і маёй асабіста, быў выкананы «Прывід Оперы», дзе шыкоўна прадэманстраваў свае вакальныя здольнасьці чалавек-аркестар Аляксей. Дарэчы, таленту гэтага чалавека я дзівіўся на працягу ўсяго канцэрта: то ён на клавішах, то ён на гітары, то ён пяе, сумяшчаючы гэта з інструментамі. Былі выкананыя некаторыя каверы, пасьля чаго сьпявачка правяла конкурс з пытаньнямі на кемлівасьць. Вось ён неяк «не зайшоў», быў вельмі найграным. Тым ня менш, за гэты час музыкі па-за сцэны падрыхтаваліся да новага нумару: Аляксей выйшаў у касьцюме бабулькі і паклікаў Віталя ў касьцюме дзядулькі, і разам яны пачалі папуры на віяланчэлі і баяне адпаведна, якое складалася з такіх хітоў як «Enter Sandman» Металікі, «Final Countdown» Еўропы ды іншых знакамітых мелодый, якія я ці зараз не магу ўзгадаць, ці тады ня змог пазнаць з-за сьпецыфічнасьці выкананьня. А яшчэ там была тэма Бабкі-Ёжкі, якую запатрабавалі на біс.
Ізноў пайшлі каверы, як то мэйдэнаўскі «Fear of the Dark», манавараўскі «The Gods Made Heavy Metal», хіт Роні Дзіа «Holy Diver», было нешта з Хэлаўіна, Арыі ды шмат іншых прыемных і знакамітых песень, з пералікам якіх я зараз баюся памыліцца. Ну і ўрэшце рэшт быў выкананы фірмовы мельхіёраўскі «Шэры горад»: на мой погляд, вакал шмат лепей таго, што на запісу, але наадварот паказала сябе сола-гітара.
Як вынік, шчырая сяброўская атмасфера, добра прадуманая праграма выступу, выкананьне ў цэлым на файным ўзроўні, ды й асаблівы рэспект за сьмеласьць зрабіць свой сольны канцэрт у працоўны дзень. Лепшых пажаданьняў у творчым шляху гурту Мельхіёр!
Рэцэнзія: Christian
Фота: Alis
0 каментароў