The 69 Eyes
Апублікавана
у
Рэпартажы
108 Фота
Надышоў доўгачаканы дзень для прыхільнікаў «Вачэй». Халодны кастрычніцкі вечар растапілі гарачыя фінскія хлопцы. Запуск гасьцей затрымаўся надоўга. На холадзе марозіліся хвілінаў 25, пасьля чаго больш за гадзіну тусілі ў калідоры за зачыненымі дзьвярыма. Музыкі ці ж іх тэхнікі павольна наладжвалі апарат і адначасна ў грымёрцы, забыўшыся пра час, атрымлівалі асалоду ад «соевага малачка і веганскага ёгурту» (пацешныя дэталі райдэру ўжо пасьпелі абляцець інтэрнэт).
Мерч які-ніякі быў выстаўлены досыць позна, на свае вочы не давялося ўбачыць, глядзець у фае не было на што. Трохі крыўдна і дзіўна, хаця б новы “Universal Monsters” (фота) было б нядрэнна займець на CD.
Па словах відавочцаў прысутнічалі цішоткі. Ну й добра, рухаемся далей.
Народ, стомлены чаканьнем, ірвануў скрозь адкрытыя дзьверы. Далёка ня самы шматлікі па колькасьці наведвальнікаў канцэрт, але па энергетыцы годны. Тыя, хто прыйшоў, ведалі для чаго йшлі і разам з музыкамі адрываліся па поўнай.
Яшчэ да пачатку канцэрту ў сеціве прайшлася лёгкая хваля зьдзіўленьня з нагоды магчымай адсутнасьці непараўнальнага бубнача Юсі 69. І засьцярогі спраўдзіліся, мелі магчымасьць бачыць 69 Вачэй не ў першапачатковым выглядзе.
Нельга сказаць дакладна, як гэта адбілася на аддачы гурта, аднак параўнаць няма з чым у рамках рэалій беларускіх канцэртаў. Фіны наведаліся да нас упершыню. І дэбют нягледзячы на розныя нюансы атрымаўся на славу.
Трохі падкачаў гук. Традыцыйна пад сцэнай вакал быў чутны прыглушаным, назіралася каша паміж гітарамі. Доўга наладжваліся, а па факце маем ня самы ўдалы вынік з тэхнічнай часткі. Але, хочацца верыць, крыху далей ад сцэны гук быў лепей. Рухаемся далей.
Імідж фронтмэна аддалена стаў нагадваць Эндру Элдрыча з The Sisters of Mercy
або нават Сігурда Вангрэйвэна з Satyricon часоў «Age of Nero»
Зусім ня вяжацца з вобразам маладых гадоў.
Але ад гэтага настальгія ня зьнікла, перад намі былі ўсё тыя ж гот-н-рольныя падшыванцы. Хапіла і лірыкі і гарэзнага адрыву. Па сцэне скакалі як ашалелыя, хістаючы Re:Public дашчэнту. Сетліст апынуўся збалансаваным і напэўна парадаваў як прыхільнікаў олдскула, так і прыхільнікаў новых работ. Вось да слова і ён:
1. Framed In Blood
2. Miss Pastis
3. Betty Blue
4. Don't Turn Your Back…
5. Angel On My Shoulder
6. Gothic Girl
7. Sister Of Charity
8. Tonight
9. Dolce Vita
10. The Chair
11. Shallow Graves
12. Never Say Die
13. Jerusalem
14. Feel Berlin
15. Brandon Lee
Encore
16. Wasting The Dawn
17. Dance D'Amour
18. Lost Boys
На другой песьні госьці дружна зладзілі флэшмоб:
Удзячнае «Дзякуй» ня раз гучала з вуснаў Юркі. Відаць было, што музыкі задаволеныя аказанай падтрымкай.
Адыграўшы асноўную частку праграмы, сышлі бяз лішніх слоў, і літаральна праз пару хвілін выйшлі на біс, хлопцы сыгралі топавыя песьні, з-за чаго зала апантана пасьпяшалася атрымаць асалоду ад апошніх хвілін канцэрту: падпявалі, танцавалі з падвоенай сілай і кідалі коз.
Па традыцыі наведвальнікі доўга не хацелі разыходзіцца. Час ішоў, ахова павольна выправаджвала гасьцей і запэўнівала, што лавіць больш няма чаго. Аднак асабліва настойлівым рабятам атрымалася сфатаграфавацца з Бэйзі.
Напрыканцы хочацца дадаць коратка: чакаем наступнага прыезду і спадзяемся на такую магчымасьць. Добрае заўсёды неяк хутка заканчваецца.
Фота: Антон Кавалеўскі
Тэкст: Вольга Кан
Мерч які-ніякі быў выстаўлены досыць позна, на свае вочы не давялося ўбачыць, глядзець у фае не было на што. Трохі крыўдна і дзіўна, хаця б новы “Universal Monsters” (фота) было б нядрэнна займець на CD.
Па словах відавочцаў прысутнічалі цішоткі. Ну й добра, рухаемся далей.
Народ, стомлены чаканьнем, ірвануў скрозь адкрытыя дзьверы. Далёка ня самы шматлікі па колькасьці наведвальнікаў канцэрт, але па энергетыцы годны. Тыя, хто прыйшоў, ведалі для чаго йшлі і разам з музыкамі адрываліся па поўнай.
Яшчэ да пачатку канцэрту ў сеціве прайшлася лёгкая хваля зьдзіўленьня з нагоды магчымай адсутнасьці непараўнальнага бубнача Юсі 69. І засьцярогі спраўдзіліся, мелі магчымасьць бачыць 69 Вачэй не ў першапачатковым выглядзе.
Нельга сказаць дакладна, як гэта адбілася на аддачы гурта, аднак параўнаць няма з чым у рамках рэалій беларускіх канцэртаў. Фіны наведаліся да нас упершыню. І дэбют нягледзячы на розныя нюансы атрымаўся на славу.
Трохі падкачаў гук. Традыцыйна пад сцэнай вакал быў чутны прыглушаным, назіралася каша паміж гітарамі. Доўга наладжваліся, а па факце маем ня самы ўдалы вынік з тэхнічнай часткі. Але, хочацца верыць, крыху далей ад сцэны гук быў лепей. Рухаемся далей.
Імідж фронтмэна аддалена стаў нагадваць Эндру Элдрыча з The Sisters of Mercy
або нават Сігурда Вангрэйвэна з Satyricon часоў «Age of Nero»
Зусім ня вяжацца з вобразам маладых гадоў.
Але ад гэтага настальгія ня зьнікла, перад намі былі ўсё тыя ж гот-н-рольныя падшыванцы. Хапіла і лірыкі і гарэзнага адрыву. Па сцэне скакалі як ашалелыя, хістаючы Re:Public дашчэнту. Сетліст апынуўся збалансаваным і напэўна парадаваў як прыхільнікаў олдскула, так і прыхільнікаў новых работ. Вось да слова і ён:
1. Framed In Blood
2. Miss Pastis
3. Betty Blue
4. Don't Turn Your Back…
5. Angel On My Shoulder
6. Gothic Girl
7. Sister Of Charity
8. Tonight
9. Dolce Vita
10. The Chair
11. Shallow Graves
12. Never Say Die
13. Jerusalem
14. Feel Berlin
15. Brandon Lee
Encore
16. Wasting The Dawn
17. Dance D'Amour
18. Lost Boys
На другой песьні госьці дружна зладзілі флэшмоб:
Удзячнае «Дзякуй» ня раз гучала з вуснаў Юркі. Відаць было, што музыкі задаволеныя аказанай падтрымкай.
Адыграўшы асноўную частку праграмы, сышлі бяз лішніх слоў, і літаральна праз пару хвілін выйшлі на біс, хлопцы сыгралі топавыя песьні, з-за чаго зала апантана пасьпяшалася атрымаць асалоду ад апошніх хвілін канцэрту: падпявалі, танцавалі з падвоенай сілай і кідалі коз.
Па традыцыі наведвальнікі доўга не хацелі разыходзіцца. Час ішоў, ахова павольна выправаджвала гасьцей і запэўнівала, што лавіць больш няма чаго. Аднак асабліва настойлівым рабятам атрымалася сфатаграфавацца з Бэйзі.
Напрыканцы хочацца дадаць коратка: чакаем наступнага прыезду і спадзяемся на такую магчымасьць. Добрае заўсёды неяк хутка заканчваецца.
Фота: Антон Кавалеўскі
Тэкст: Вольга Кан
0 каментароў