VIII Лідскі мотафестываль (частка І)
Апублікавана
у
Рэпартажы
89 Фота
З 29 па 31 жніўня на базе аздараўленчага летніку «Бярозка» адбыўся VIII Лідскі мотафестываль — адзін з самых маштабных і наведвальных беларускіх фэстаў, які для многіх стаў ужо традыцыйным грандыёзным заканчэньнем лета. Байк фестываль у Лідзе па праву лічыцца міжнародным — сюды зьязджаюцца байкеры зь Беларусі, Украіны, Расеі, Польшчы, краін Прыбалтыкі і многіх іншых. Штогод ўдзельнікі зьбіраюцца на ўпадабаным фестывалі, пераадольваючы часам велізарныя адлегласьці, каб прадэманстраваць сваіх «жалезных коней», сустрэць старых сяброў і завесьці новых, атрымаць асалоду ад шоў-праграмы дый проста расслабіцца і добра адпачыць. Арганізатарам Лідскага байк фестывалю вось ужо восьмы год зьяўляецца вядомы лідскі мотаклуб «Devoid of Rights», і хлапцы з кожным годам прымудраюцца рабіць фестываль ўсё больш якасным, відовішчным і маштабным.
Для мяне Лідскі мотафестываль таксама пасьпеў стаць добрай традыцыяй ударыць на разьвітаньне па аслабленаму летняй сьпёкай арганізму і гульнуць зь сябрамі-байкерамі на поўную катушку. А таму, улічваючы, што неабходна было яшчэ рэабілітавацца за прапушчаны леташні фестываль, я падазравала, што ўсе тры дні буду такі ўгараць у чадзе гулянкі. Як пасьля аказалася, натуральна, не памылілася: яшчэ ня выехаўшы з гаража ў Менску, заводныя спадарожнікі-хлапцы ўжо паспрабавалі жорстка заліць мяне “па бразільскай сістэме”, а ў Лідзе, падрыхтаваўшы “і стол, і дом”, мяне тым часам чакала беларуска-польска-расейская інтэрнацыянальная кампанія, зь якой мы па-большасьці і тусілі напрацягу ўсяго фестывалю, а таксама шмат розных іншых нечаканых авантураў… Але што гэта я пра сябе — ад граху падалей лепш накірую вашую ўвагу на насычаную праграму VIII Лідскага Байк фэсту і раскажу, якімі новымі забаўкамі і прыемнымі сюрпрызамі ў гэтым годзе радавалі гасьцей і ўдзельнікаў неперасягненыя хлопцы з «Devoid of rights».
Уладальнікаў матацыклаў і аматараў байкерскага стылю жыцьця чакала шырокая разнастайная праграма. Канцэртная частка фестывалю атрымалася на славу! Парадаваць гледачоў у Ліду зьехаліся мноства выдатных беларускіх і замежных гуртоў. У першы дзень адбыўся выступ лідскага гурта «Прэмія» і менскіх каманд «Скрыжалі», «Бабанцуйка», «By-effect». Я прыехала ў пятніцу позна вечарам, таму, на жаль, мне не давялось пабачыць на свае вочы выступы ўсіх гуртоў, але ж я акурат пасьпела на канцэрт удзельнікаў легендарнага калектыву «Парк Горького», навіна аб прыездзе якога ў Ліду выклікала напярэдадні фестывалю неверагодны ажыятаж. Дарэчы, на шляху да Ліды патэлефанавалі знаёмыя і ўстрывожылі чуткамі аб тым, што ў суботу “Парк Горького” грае ў Маскве ў Крамлі, а таму на фестывалі іх нібыта ня будзе. Але «Devoid of rights» не падманулі – і выступ такі адбыўся. Праўда, скажу шчыра – чамусьці да самага заканчэньня канцэрту натоўп так і не запаліўся. Зразумела, “Парк Горького” наогул не з гуртоў, пад якія трэба скакаць і хаерам трэсьці, дый музыкі ў складзе зьмяніліся і ўжо ня тыя, каторыя здолелі калісьці зрабіць “Парк Горького” рок-легендай і вывесьці яго творчасьць на міжнародны ўзровень, але рэспонс і рэакцыя слухачоў былі ну зусім ужо скупыя, змушаныя. Пасьля леташняга канцэрту “Арии”, натуральна, зусім ня тое захапленьне, але, тым ня менш, асабіста я была неверагодна ўзрадаваная ад пабачанага шоў, таму дзякуй аргам, што здолелі прывезьці ў Ліду хаця б сімвал былой велічы.
На другі дзень фестывалю традыцыйна адбыўся парад мота-тэхнікі. Зранку байкеры крыху адышлі ад бурнай першай ночы і арганізаванай калонай зьбіраліся ў горад. За ўвесь час наведваньня падобных мерапрыемстваў я першы раз вырашыла таксама паехаць на парад. Прыйшлося прайсьці праз стомную падрыхтоўку да выезду, пастраеньне і праезд паўз папа (!), які са сцэны блаславіў нашае богаўгоднае мерапрыемства і цяпер шчодра пляскаў на байкераў сьвятой вадой, выганяючы зь іх калі ня д’ябла, то дакладна – ад зьдзіўленьня – дух учорашняга бадуна. Нарэшце калона з матацыклістаў рушыла па трасе ў Ліду, каб павольна праехацца па вуліцах, павітаць жыхароў гораду, якія ўжо многа год цёпла прымаюць у сваім краі шматлікае мота-братэрства. Шчыра кажучы, я, бы дзіця, радавалася, калі бачыла, як уздоўж гарадскіх вуліц па абодва бакі стаяць натоўпы людзей і ветліва махаюць і ўсьміхаюцца ўдзельнікам параду, калона зь якіх пасьпела расьцягнуцца на пару кіламетраў. Насамрэч, мноства жыхароў Ліды штогод прыязджаюць на жнівеньскі байк-фэст проста каб пацікавіцца іншым, нязвыклым ладам жыцьця. Кажуць, што тэрыторыя аздараўленчага летніку «Бярозка» падчас фестывалю ператвараецца ня толькі ў месца збору ўдзельнікаў і гледачоў, але і ў своеасаблівую выставачную пляцоўку пад адкрытым небам, дзе велізарная колькасьць самай рознай мотатэхнікі, ды й самі арыгінальна апранутыя байкеры і іх баявыя сяброўкі выконваюць ролю незвычайных экспанатаў… (чытай далей у наступным артыкуле VIII Лідскі мотафестываль (частка ІІ))
Тэкст: Насьця Quende
Фота: Зьміцер Сачыўка (Gotie Ripper)
Для мяне Лідскі мотафестываль таксама пасьпеў стаць добрай традыцыяй ударыць на разьвітаньне па аслабленаму летняй сьпёкай арганізму і гульнуць зь сябрамі-байкерамі на поўную катушку. А таму, улічваючы, што неабходна было яшчэ рэабілітавацца за прапушчаны леташні фестываль, я падазравала, што ўсе тры дні буду такі ўгараць у чадзе гулянкі. Як пасьля аказалася, натуральна, не памылілася: яшчэ ня выехаўшы з гаража ў Менску, заводныя спадарожнікі-хлапцы ўжо паспрабавалі жорстка заліць мяне “па бразільскай сістэме”, а ў Лідзе, падрыхтаваўшы “і стол, і дом”, мяне тым часам чакала беларуска-польска-расейская інтэрнацыянальная кампанія, зь якой мы па-большасьці і тусілі напрацягу ўсяго фестывалю, а таксама шмат розных іншых нечаканых авантураў… Але што гэта я пра сябе — ад граху падалей лепш накірую вашую ўвагу на насычаную праграму VIII Лідскага Байк фэсту і раскажу, якімі новымі забаўкамі і прыемнымі сюрпрызамі ў гэтым годзе радавалі гасьцей і ўдзельнікаў неперасягненыя хлопцы з «Devoid of rights».
Уладальнікаў матацыклаў і аматараў байкерскага стылю жыцьця чакала шырокая разнастайная праграма. Канцэртная частка фестывалю атрымалася на славу! Парадаваць гледачоў у Ліду зьехаліся мноства выдатных беларускіх і замежных гуртоў. У першы дзень адбыўся выступ лідскага гурта «Прэмія» і менскіх каманд «Скрыжалі», «Бабанцуйка», «By-effect». Я прыехала ў пятніцу позна вечарам, таму, на жаль, мне не давялось пабачыць на свае вочы выступы ўсіх гуртоў, але ж я акурат пасьпела на канцэрт удзельнікаў легендарнага калектыву «Парк Горького», навіна аб прыездзе якога ў Ліду выклікала напярэдадні фестывалю неверагодны ажыятаж. Дарэчы, на шляху да Ліды патэлефанавалі знаёмыя і ўстрывожылі чуткамі аб тым, што ў суботу “Парк Горького” грае ў Маскве ў Крамлі, а таму на фестывалі іх нібыта ня будзе. Але «Devoid of rights» не падманулі – і выступ такі адбыўся. Праўда, скажу шчыра – чамусьці да самага заканчэньня канцэрту натоўп так і не запаліўся. Зразумела, “Парк Горького” наогул не з гуртоў, пад якія трэба скакаць і хаерам трэсьці, дый музыкі ў складзе зьмяніліся і ўжо ня тыя, каторыя здолелі калісьці зрабіць “Парк Горького” рок-легендай і вывесьці яго творчасьць на міжнародны ўзровень, але рэспонс і рэакцыя слухачоў былі ну зусім ужо скупыя, змушаныя. Пасьля леташняга канцэрту “Арии”, натуральна, зусім ня тое захапленьне, але, тым ня менш, асабіста я была неверагодна ўзрадаваная ад пабачанага шоў, таму дзякуй аргам, што здолелі прывезьці ў Ліду хаця б сімвал былой велічы.
На другі дзень фестывалю традыцыйна адбыўся парад мота-тэхнікі. Зранку байкеры крыху адышлі ад бурнай першай ночы і арганізаванай калонай зьбіраліся ў горад. За ўвесь час наведваньня падобных мерапрыемстваў я першы раз вырашыла таксама паехаць на парад. Прыйшлося прайсьці праз стомную падрыхтоўку да выезду, пастраеньне і праезд паўз папа (!), які са сцэны блаславіў нашае богаўгоднае мерапрыемства і цяпер шчодра пляскаў на байкераў сьвятой вадой, выганяючы зь іх калі ня д’ябла, то дакладна – ад зьдзіўленьня – дух учорашняга бадуна. Нарэшце калона з матацыклістаў рушыла па трасе ў Ліду, каб павольна праехацца па вуліцах, павітаць жыхароў гораду, якія ўжо многа год цёпла прымаюць у сваім краі шматлікае мота-братэрства. Шчыра кажучы, я, бы дзіця, радавалася, калі бачыла, як уздоўж гарадскіх вуліц па абодва бакі стаяць натоўпы людзей і ветліва махаюць і ўсьміхаюцца ўдзельнікам параду, калона зь якіх пасьпела расьцягнуцца на пару кіламетраў. Насамрэч, мноства жыхароў Ліды штогод прыязджаюць на жнівеньскі байк-фэст проста каб пацікавіцца іншым, нязвыклым ладам жыцьця. Кажуць, што тэрыторыя аздараўленчага летніку «Бярозка» падчас фестывалю ператвараецца ня толькі ў месца збору ўдзельнікаў і гледачоў, але і ў своеасаблівую выставачную пляцоўку пад адкрытым небам, дзе велізарная колькасьць самай рознай мотатэхнікі, ды й самі арыгінальна апранутыя байкеры і іх баявыя сяброўкі выконваюць ролю незвычайных экспанатаў… (чытай далей у наступным артыкуле VIII Лідскі мотафестываль (частка ІІ))
Тэкст: Насьця Quende
Фота: Зьміцер Сачыўка (Gotie Ripper)
0 каментароў