Канцэрт "Эпідэміі". Уражаньні гледача

Апублікавана 13 чэрвеня 2014, 20:40 у Рэпартажы

Пра мінулы канцэрт «Эпідэміі» напісаныя добрыя падрабязныя рэпартажы, але вось вырашыў падзяліцца сваімі ўражаньнямі, бо гэты канцэрт доўга чакаў.
Маё знаёмства з «Эпідэміяй» адбылося з прэзентацыі іх альбома “Эльфийская Рукопись” на хвалі “Наша радыё Магілёў” у 2004 годзе. І з таго часу я стаў прыхільнікам творчасьці “Эпідэміі”.

Пра іх канцэрт я даведаўся калі яшчэ знаходзіўся ў войску, і адразу вырашыў як бы там ні было пайсьці на яго. Дзякуючы майму сябру, квіткі ўжо былі набытыя 8 ці 9 траўня – і ўвесь гэты час яны чакалі мяне. Вялікі дзякуй, Ян!
Наступіў дзень канцэрту. Крыху цяжкі пад’ём апасьля канцэрту гурта Blood Brothers у Магілёве – слэм, хэдбенгінг, піва пасьля працяглага (крыху больш за год) прыпынку даліся даволі цяжка. І ня ведаў, ці хопіць у мяне сілы на “Эпідэмію”. Вось з такімі думкамі я дабіраўся на канцэрт…

І вось я ў зале: калі ўбачыў, што клуб забіты амаль на 70 % (што зробіш – прыхільнікаў паўэр-мэталу зараз ня вельмі шмат), зразумеў, што адрыў будзе добры. І гэта было так. Прагучаў інструментальны “Опус” з новага альбому, і зь першых аккордаў “Время героев” пачалося тое, чаго я чакаў больш за год: сапраўдны якасны мэтал-фэст! Слэм пад паўэр-метал – зьява ня вельмі распаўсюджаная, але і безь яго не абыйшлося. Асабліва пад правераныя часам песьні «Жизнь в сумерках», «Пройди свой путь», “Звон монет” і інш. Эх, сумую па свайму хаеру – вельмі мне яго не хапала! Безь яго хэдбенгінг – неяк ня тое (гэта мой погляд).

Канцэрт прайшоў на адным дыханьні. Усе музыкі выкладваліся на ўсе 100%. Вельмі прыемна было пачуць Паўла Окунева і Пятра Ялфімава. Кожны зь іх дадаў да так звыклых для нас песень сваю энергетыку, і таму слухаліся яны неяк па-новаму, што ня можа ня радаваць.
За два з паловай тыдня апасьля дэмбелю, амаль усе мае мары і планы жорстка абламіліся, акрамя адной – канцэрт “Эпідэміі”. Менавіта ён зарадзіў мяне энэргіяй, у мяне зьявілася жаданьне рабіць што-небудзь новае і цікавае, а ня проста дарэмна марнаваць час за кампутарам, піць піва і заплываць тлушчом.

Мяне чакаў доўгі шлях: 250 км на цягніках зь перасадкай і потым 7 км ад чыгуначнага вакзала дадому пяшком. Нягледзячы на пасьледствы слэму, дабраўся я да хаты на адным дыханьні. У галаве грала мая любімая песьня «Пройди свой путь», якая надавала мне сілы падчас службы ў войску, і дапамагае зараз.

Эх, хацелася б пажадаць паболей такіх канцэртаў, але да ўсяго добрага хутка прывыкаеш, і таму музыкам прыйдзецца вельмі старанна працаваць, каб чым-небудзь зьдзівіць людзей і потым сабраць такую залу як “Рэпаблік”. “Эпидемия” – адзін зь лепшых метал-гуртоў СНД, і вельмі прыемна што яны не забываюць пра сваіх беларускіх фанатаў.

Вялікі дзякуй музыкам, арганізатарам і усім гледачам!