avatar

Дзесяцігодзьдзе крамы «Твой Звук». Частка 2
Апублікавана у Рэпартажы

77 Фота
image
Як крама “Твой Звук” справіла дзесяцігодзьдзе ў сьвежаадчыненым менскім клубе “Піраты”
У гэтай частцы — працяг рэпартажу зь юбілейнай імпрэзы і плюс фота з адкрыцьця клуба. Першую частку глядзіце тут.

Бадай, кожны другі ведае гэтую фірму, гэты брэнд, асабліва музыкі. Вось ім і стукнула ўжо цэлых дзесяць год. За гэты час крама пасьпела зьмяніць некалькі месцаў дыслакацыі, але заўсёды заставалася даступнай і запатрабаванай для спажыўцоў музычнага асартыменту.

На імпрэзу сьвяткаваньня былі запрошаныя сябры, партнёры і проста супрацоўнікі фірмы. Такім чынам, у канцэртнай праграме былі наступныя імёны: гурт The Storm з тварам, які вы ўсе ведаеце – Аляксеем Балашовым, які гэтым разам быў бяз барады і ў файным рок-н-рольным вобразе. Удзел павінны быў узяць Пётр Елфімаў, які, на жаль, захварэў. Але і безь яго цікавых асобаў хапала – Aillion, Яnkey, знакаміты настаўнік Віктар Паяркоў са сваімі вучнямі, і тое ня ўсё. Аба ўсім па парадку.

Нельга пакінуць без увагі сам клуб. Усё ж пакуль мала хто тут пабываў і няшмат людзей ведаюць увогуле. Разьмешчаны ён даволі зручна, у дзьвюх станцыях метро ад цэнтру (пяць хвілінаў ходу ад Пралетарскай), што дае дадатковае выгоды перад Рэпаблікам, якому Піраты суцэль здольныя скласьці канкурэнцыю. Памяшканьне прасторнае ды ўтульнае, месца чалавек на 600, танцпляц дамінуе над бакавымі і заднімі ланцугамі сталоў, ня меней утульнымі. Кошты бару, прынамсі гэтым разам, сапраўды дэмакратычныя. Сцэна абсталяваная не абы-як ды й сьвятло абяцала быць добрым, калі кідаеш позірк на дадзеную тэхніку па ўсіх бакох. Гук, забягаючы наперад, выйшаў прыемным напрацягу ўсяго шоў, нават для майго вуха, расьпешчанага нядаўнім віленскім канцэртам Saturnus. Адзін мінус — паленьне ў памяшканьні я бы ўсё ж параіў забараніць. Дык чаму сьвятло только “абяцала”?..

А таму што сьвятла не было ад самага намінальнага пачатку – і яшчэ пару гадзін. Клуб сустракаў паўзмрокам і сьвечкамі. Нешта ў гэтым было, так. А сітуёвіна сапраўды нестандартная, але як было сказана, і тое стала лозунгам вечару, “Твой Звук” можа ўсё!” Яны, вераце, знайшлі нейкі дызельны генератар і ад яго запіталі ўсю сцэну ды йшчэ нейкія ліхтары. І не, ніякіх лямантаў ды праклёнаў у быдлабеларускім стылі – усе ўсё зразумелі ды цёпла па-сяброўску прынялі.

ІЛЮЖАН

Адкрываць канцэрт было даручана гурту Ілюжан. Вось такая назва. Проста і няхітра – Ілюжан. Зразумела, мне даводзілася чуть гэтую каманду ўпершыню – я ж вэлас. А каманда прыемная. Паўакустычная музыка зь віяланчэльлю і асобным перкусіяністам, джазавым гітарыстам, ня меней джазавым слэпавым басістам (прабачце тэрміназадроцтва аматару) і таго ж тыпу вакалісткай, з выдатным, узорным беларускім вымаўленьнем, дарэчы. Файны ненапружны гурт. Займеў даволі цёплы прыём сярод публікі, якая хутчэй за ўсё прыйшла зусім не для такой музыкі, imho.

Роль вядоўцы выконваў Юры Віленчык. Харызматычны цікавы дзядзька, заўсёды знойдзе што распавесьці, які анекдот затравіць. І што прыемна – бяз гэтых падколак у бок бездапаможных ахвяраў сярод публікі, як бывае. Ён і ўвёў у курс усяго, што мае адбыцца, потым з пытаньнем: “Ці бачылі вы калісь дырэктара “Твайго гуку?” запрасіў на сцэну Леаніда Абрамавіча, які піхнуў сьпіч у стылі “генеральны дырэктар на карпаратыве”: распавёў пра гісторыю фірмы, пералічыў усіх датычных і выказаў падзякі. Ну а што, па сутнасьці, карпаратывам тое і было – для іх, супрацоўнікаў, якія ладзілі фуршэт за столікамі.

ВУЧНІ

Як і было абяцана, на сцэну пасьля строгіх наказаў настаўніка пачалі ўзьнімацца дзеці. Уласна, узростам маладзейшыя нават за падлеткаў. То гурт, раней вядомы пад назвай Kiwi, вучні Віктара Паяркова, культавай фігуры у беларускай музычнай справе. Найбольшай увагі заслужылі два хлопчыкі-гітарысты, па 12 і 11 гадоў. Адзін зь іх ужо нават меў вопыт джэму са Стывам Ваем, быў нарачоны “юным Джымі Пэйджам” і зараз носіць аўтограф таго на сваім інструменьце. Вучні малайцы. Адлабалі нават лепей, чым некаторыя дарослыя. Было і рок-н-ролу, і лірыкі. Наконт гэтага хлопчыка на сола-гітары – бачна, што ўкладае душу, выводзіць кожную нотку. Гэта рэспект безумоўна настаўніку. Потым да мікрафону выйшла дзяўчынка-басістка і звонкім голасам сьпела з гуртом некаторыя старыя добрыя кампазіцыі кшталту “Still of the Night”, “Burn” пёплаўскі. А вось на “Highway to Hell” раптам зьявілася сьвятло, запрацавалі пражэктары, а яшчэ пачало працаваць разьліўное піва. Адбылося тое ў вельмі ўдалы момант, што нават былі думкі, а ці то ня фэйк з адсутнасьцю сьвятла?

CLAN

Хлопцы вяртаюцца на сцэну пасьля доўгага перапынку, больш году. І вяртаюцца гучна. Паказалі клуб зусім зь іншага боку, і той адгукнуўся як сьлед на шчыльную качовую музыку. Сьвятло, якое ўжо працавала на поўную моц, паказала, як можна. Мяркую, усе былі задаволеныя, і музыкі, і публіка. Дарэчы, прадставілі новага драмера, маладога хлопца, у якога, як вырашылі калегіяльна, усё абавязкова атрымаецца.

TRIANGLE

Мамкины бусы. Ну вось што за назва? Я б убачыў дзе, сказаў “наркаманы нейкія ямайскія” – ды пайшоў міма. Гэты гурт павінны быў выступаць гэтым вечарам. Але хвароба не абмінула ня толькі Пецю, таму Андрэй Апановіч (амаль як той, што зь Літвінтроля) у адзіночку са сваёй акустычнай гітарай адыграў за ўвесь свой праект, імя якому Triangle. Як? Хітрасьць тэхнікі. Працэсар, які запісвае першыя некалькі тактаў, а далей музыка сам сабе акампануе. Гітару сваю Андрэй змудраваў выкарыстоўваць яшчэ і як перкусію месцамі. Выйшла насычанае і атмасфернае гучаньне. Цікавая і “заліпальная” музыка. І народ, бачна, вельмі зацаніў.

STORM

Задаволены вядоўца распавёў, што тое была збольшага ягоная ідэя – паставіць такі незвычнайны акустычны нумар паміж цяжкіх гуртоў. Атрымалася сапраўды ўдала. А пакуль на чарзе гурт The Storm, зладзіўся чарговы конкурс, урывак зь якога можна бачыць на фота. А калі “Шторм” пачалі, я адразу ўзгадаў Stardust Circus зь іхнай шыльдай першага глэм-року на Беларусі. А яшчэ выказваньні пра адсутнасьць нармалёвага хэві ў краіне, такога, каб ня клон Арыі. Дык паглядзіце на Балашова – жывыя васьмідзясятыя! Сцэнічныя паводзіны ўзорныя. Гэта моцная рыса для любога гурта. Даволі цікавая і прыгожая песьня была самай першай. Завецца “Віртуальнасьць”. Здагадайцесь, аб чым.

ЯNKEY

Гурт Яна Жэнчака, вядомага па праекту In Search For. Вядоўца Юры ня мог не задаць пытаньне: “Ян, чаму ваш гурт завецца Янкі?” На што той даволі ўпэўнена выкруціўся, відаць, ня ў першы раз. Рыхтаваліся даволі доўга, пасьпелі шмат патрыньдзець. А што тычыцца музычнай часткі – канешне ж упэўнены вакал і добрае супольнае выкананьне. Ведаем, што гурт калісь удзельнічаў у адборы на Еўрабачаньне. У выніку, як бачым, зьвярнуў з папсы ў даволі фарматны такі хард-н-хэві.

AILLION

Ну а гэтыя былі на сваім звычным узроўні. Далі жару нармалёва. Дарэчы, з новым драмерам, які засвоіў праграму за дзьве рэпетыцыі. І перад надыходзячым рэлізам. Адно што публікі амаль не засталося, тое крыўдна.

Потым быў абяцаны джэм, куды выйшаў нават сам Леанід Абрамавіч, дырэктар. Паігралі дзядзькі рознага хард-року. Потым Абрамавіч ужо без усялякіх паперак ды безь мікрафону зрабіў такую прамову:

“Мяне часта пытаюць, як твой бізнэс? А я адказаць магу адно. Не магу назваць бізнэсам справу, якая йдзе ад сэрца”.

Дык няхай жа яно так і будзе! З Народзінамі, “Твой Звук”. Плёну, посьпехаў і даўгалецьця!

Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Зьміцер Сачыўка

77 выяў

0 каментароў

Каб пакінуць каментар