Amorphis у Менску
Апублікавана
у
Рэпартажы
41 Фота
20 верасьня 2013 – дзень адметны для беларускіх фэнаў знакамітай фармацыі пад назвай Amorphis. Фінскія прагрэсіўшчыкі ўпершыню выступілі ў сталіцы Сінявокай. І прывезьлі яны нам на прэзентацыю свой сьвежы альбом “Circle”, які салідна трымае месца №1 па сёлетняй версіі аўтарытэтнага часопіса Metal Hammer, што само сабой ёсьць значным паказчыкам для гурта, гісторыя якога цягнецца ўжо больш за 20 год.
Нельга не ўзгадаць, які насычаны і багаты на буйныя канцэрты сезон выдаўся гэтай восеньню. За адзін тыдзень праскакалі Napalm Death, Paradise Lost, Hypocrisy… Прыйшла чарга Amorphis. Можна было рабіць стаўкі, колькі народу прыйдзе пятнічным вечарам у Re:Public. І ведаеце, далёка не аншлаг, але і не сказаць, што мала. Нешта падобнае на тое, як паважаны калега апісваў колькасьць гледачоў на Hypocrisy – “залатая сярэдзіна”.
Як заяўлялі арганізатары, дзьверы клуба адчыняюцца а сёмай, а гурт выйдзе каля паловы на дзявятую. І сапраўды, як па гадзіньніку, у 20.20 выйшаў тэхнік і зрабіў апошнюю праверку апарата, і неўзабаве згасла сьвятло, пайшоў дым і пачалося інтра. Над сцэнай – вялізны заднік у выглядзе вокладкі “Circle”. Гледачы тым часам цалкам забілі танцпляц і балкон.
Музыкі выйшлі жвава ўсе разам без залішняга пафасу і перайшлі да першай кампазіцыі – “Shades of Gray”. Гук, сьвятло, выкананьне і падача гурта – усё гэта было на ўзроўні ўжо з пачатку. Падтрымка залы таксама цешыла: дружныя скокі пад драйвовыя мелодыі, слэм пад цяжкія моманты, а яшчэ фінскі сьцяг пад самай сцэнай.
Я мог бы расьпісваць кожную песьню паасобку, але ўстрымаюся і ў агульных рысах адзначу, што праграма ў Аморфіса атрымалася насычанай і рознабаковай: трэкліст ішоў паўз усю дыскаграфію, кранаючы як героя вечарыны – апошні альбом, так і самыя раньнія працы. Не пабаюся сказаць, што гучалі фіны па-студыйнаму, прынамсі вакал Томі Ёўтсэна ішоў з тымі жа звычнымі меладычнымі хадамі і ўдалымі разьменамі чыстага і гроўла, амаль без уласьцівага жывым выступам наватарства. Мінусамі гучаньня прывесьці можна хіба толькі выпаданьне клавішных пасажаў (напрыклад, прыпеў The Wanderer) і некаторых момантаў чыстага сьпеву з агульнае плыні, але кожны гурман можа прыціснуць вушы, каб учуць свае ўлюбёныя моманты як яны ёсьць – што ж зробіш…
Канцэрт прайшоў бадзёра і на адным дыханьні. Франтмэн не стамляўся выказваць “спасибо”, а публіка цешыла веданьнем словаў песень. Такім чынам прайшоў адзін запланаваны біс, і скончылася імпрэза галоўным хітом – “House of Sleep”.
Дзякуй фінам за цудоўны выступ і за тое, што гэтым разам не адмовіліся ад “нестабільнай Беларусі”, а з другога боку – арганізатарам канцэрта, агенцтву “Wake Up”. Пастскрыптумам прывяду менскі сэтліст Amorphis.
Circle Intro
1. Shades of Gray
2. Narrow Path
3. Sampo
4. Silver Bride
5. Against Widows
6. Wanderer
7. My Kantele
Tales Intro
8. Drowned Maid
9. Nightbird’s Song
10. Smoke Weed
11. You I Need
12. Hopeless Days
13. Castaway
Skyforger Intro
14. Sky is Mine
15. Into Hiding
16. House of Sleep.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Антон Кавалеўскі antonkw
Нельга не ўзгадаць, які насычаны і багаты на буйныя канцэрты сезон выдаўся гэтай восеньню. За адзін тыдзень праскакалі Napalm Death, Paradise Lost, Hypocrisy… Прыйшла чарга Amorphis. Можна было рабіць стаўкі, колькі народу прыйдзе пятнічным вечарам у Re:Public. І ведаеце, далёка не аншлаг, але і не сказаць, што мала. Нешта падобнае на тое, як паважаны калега апісваў колькасьць гледачоў на Hypocrisy – “залатая сярэдзіна”.
Як заяўлялі арганізатары, дзьверы клуба адчыняюцца а сёмай, а гурт выйдзе каля паловы на дзявятую. І сапраўды, як па гадзіньніку, у 20.20 выйшаў тэхнік і зрабіў апошнюю праверку апарата, і неўзабаве згасла сьвятло, пайшоў дым і пачалося інтра. Над сцэнай – вялізны заднік у выглядзе вокладкі “Circle”. Гледачы тым часам цалкам забілі танцпляц і балкон.
Музыкі выйшлі жвава ўсе разам без залішняга пафасу і перайшлі да першай кампазіцыі – “Shades of Gray”. Гук, сьвятло, выкананьне і падача гурта – усё гэта было на ўзроўні ўжо з пачатку. Падтрымка залы таксама цешыла: дружныя скокі пад драйвовыя мелодыі, слэм пад цяжкія моманты, а яшчэ фінскі сьцяг пад самай сцэнай.
Я мог бы расьпісваць кожную песьню паасобку, але ўстрымаюся і ў агульных рысах адзначу, што праграма ў Аморфіса атрымалася насычанай і рознабаковай: трэкліст ішоў паўз усю дыскаграфію, кранаючы як героя вечарыны – апошні альбом, так і самыя раньнія працы. Не пабаюся сказаць, што гучалі фіны па-студыйнаму, прынамсі вакал Томі Ёўтсэна ішоў з тымі жа звычнымі меладычнымі хадамі і ўдалымі разьменамі чыстага і гроўла, амаль без уласьцівага жывым выступам наватарства. Мінусамі гучаньня прывесьці можна хіба толькі выпаданьне клавішных пасажаў (напрыклад, прыпеў The Wanderer) і некаторых момантаў чыстага сьпеву з агульнае плыні, але кожны гурман можа прыціснуць вушы, каб учуць свае ўлюбёныя моманты як яны ёсьць – што ж зробіш…
Канцэрт прайшоў бадзёра і на адным дыханьні. Франтмэн не стамляўся выказваць “спасибо”, а публіка цешыла веданьнем словаў песень. Такім чынам прайшоў адзін запланаваны біс, і скончылася імпрэза галоўным хітом – “House of Sleep”.
Дзякуй фінам за цудоўны выступ і за тое, што гэтым разам не адмовіліся ад “нестабільнай Беларусі”, а з другога боку – арганізатарам канцэрта, агенцтву “Wake Up”. Пастскрыптумам прывяду менскі сэтліст Amorphis.
Circle Intro
1. Shades of Gray
2. Narrow Path
3. Sampo
4. Silver Bride
5. Against Widows
6. Wanderer
7. My Kantele
Tales Intro
8. Drowned Maid
9. Nightbird’s Song
10. Smoke Weed
11. You I Need
12. Hopeless Days
13. Castaway
Skyforger Intro
14. Sky is Mine
15. Into Hiding
16. House of Sleep.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Антон Кавалеўскі antonkw
0 каментароў